ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਆਮਰਸ-ਸੁਆਦ ਵਾਲੀਆਂ ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਟਿਕਾਉਂਦਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਉਂਦੀ। ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਉਸ ਦੀ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਰਧਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ, ਇਹ ਉਸ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਅਤੇ ਜਨੂੰਨ ਵੀ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਮੋਟੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ, ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਟੀਵੀ ਦੇਖਦੀ ਹੈ, ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਦੀ ਹੈ, ਰੱਬ ਲਈ ਆਯੋਜਿਤ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਆਦਮੀ ਲਈ ਕਰੈਸ਼-ਡਾਈਟ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਇਸਨੂੰ ‘ਵਰਤ’ ਆਖਦੀ ਹੈ।

ਅਸੀਂ ਇੱਕੋ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਆਈਸ-ਬ੍ਰੇਕਰ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਮੈਂ ਭਗਵਦ ਗੀਤਾ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹਾਂ! ਹੁਣ ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਦੋਸਤ ‘ਤੇ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ‘ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਝੂਠ ਬੋਲਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸਦਾ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ ਪੂਰਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇਸ ਲਈ ਕਈ ਵਾਰ, ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲੈਂਦੇ ਹੋ, ਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਬਾਰੇ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹੋ।

ਕਦੇ-ਕਦੇ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਕ ਕੀਮਤੀ ਬੰਧਨ ਤੋਂ ਲੁੱਟ ਲਿਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਵਿਅਕਤੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜੋ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਦਿਨ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਈ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਪਸੰਦੀਦਾ ਗੀਤ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਚਲਾਇਆ। ਕੋਈ ਐਸਾ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੇ ਕਿ 60 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ 3 ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਣਾ ਕਿੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ l

ਕਾਸ਼ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰੀਏ। ਇਸ ਲਈ, ਮੈਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਘਸੀ ਹੋਈ ਕਮੀਜ਼ ਉਸ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮਦਦ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਬੁਸ਼ਸ਼ਰਟ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੋਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਕੱਪੜੇ ਦੇ ਪੈਚਾਂ ਨਾਲ ਸਿਲਾਈ ਕਰਕੇ ਠੀਕ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪੈਚਵਰਕ ਇੱਕ ਪੈਟਰਨ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉੱਥੇ ਹੋਣ ਲਈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਨਵੀਂ ਚੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦੋ ।

ਕਾਫ਼ੀ ਸੁਧਾਰ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਜੋ ਘੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਉਹ ਸੱਚ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਮੈਂ ਰੱਬ ਬਾਰੇ ਦਾਦੀ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ। ਕਿਵੇਂ ਕਨ੍ਹਈਆ ਅੱਜ ਵੀ ਬੋਹੜ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ਹੇਠਾਂ ਨੱਚਦਾ ਹੈ, ਚੰਨ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਨਹਾਉਂਦਾ ਹੈ । ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸਦੀ ਚਮਕ ਦੁਆਰਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਬੂਹੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਰਹਿ ਗਏ ਮੱਖਣ ਨੂੰ ਚੋਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੱਖਣ ਸ਼ਾਇਦ ਬਾਂਦਰ ਚੋਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ।

ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਇਸ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਰੱਬ ਦਾ ਗੁਣਗਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ ਕੁਝ ਧੁਨਾਂ ਬਚੀਆਂ ਹੋਣ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਉਸਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਟਿਕਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਪੁੱਛੇਗੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਾਂ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਬਾਰੇ ਦੱਸਾਂ ਅਤੇ ਉਸ ਵਾਸਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਮਨਪਸੰਦ ਗੀਤ ਚਲਾਵਾਂ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਵੱਲ ਝੁਕ ਜਾਵੇ।

ਕਾਫ਼ੀ ਸੁਧਾਰ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਜੋ ਘੜਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਉਹ ਸੱਚ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।