इथे एखाद्याच्या ओळखीच्या लोकांशी डेटिंग ऍप्लिकेशन्सवर एखाद्याची उपस्थिती नाकारण्याची एक अवर्णनीय प्रवृत्ती असल्याचे दिसते:”माझ्या मित्रांनी कंटाळा आला तेव्हा विनोद म्हणून प्रोफाइल तयार केले” (नक्कीच त्यांनी केले, आणि तुम्ही याच्या विरोधात होता पण त्त्याविरुद्ध काहीही केले नाही.)

“जेव्हा मला कंटाळा येतो तेव्हा मी फक्त स्वाइप करतो आणि त्यांतील एकालाही उत्तर देत नाही.” (छंदाची किती मनोरंजक निवड आहे, कोणत्याही स्पष्ट यमक किंवा कारणाशिवाय इतरांचा न्याय करणे आणि मूल्यांकन करणे.)

जिथे समाजाच्या महत्त्वाची शपथ घेतली जाते अशा समाजात सोबतीची गरज ओलांडली तर ते खरोखरच महान आहे. तथापि, ढोंग करणार्‍यांसाठी, तो सहवास मिळविण्यासाठी कोणी सक्रिय पावले उचलत आहे हे मान्य करणे दुबळे का आहे? विनोदी आणि अलिप्त समतोल असलेल्या पाच चित्रे आणि तीन उत्तरांमध्ये स्वतःला कमी करण्याच्या प्रवेशाबद्दल काही सौम्य अपमानास्पद आहे का? या प्रक्रियेदरम्यान तुम्हाला असे आढळून आले आहे की तुम्ही खरोखर इतके मनोरंजक व्यक्ती नाही आहात आणि सर्व गोष्टींपैकी एका डेटिंग अॅपने तुमच्या सर्वात वाईट भीतीची पुष्टी केली आहे?

मी घराच्या जवळ बसून लाईन मारत असे किंवा माझ्या रॉकरमधून आवाज काढत असे. स्थापित आणि वीस्थापित करण्याच्या प्रक्रियेत, मी आणखी एक अडचण दूर करण्यासाठी आणखी एक प्रेम-द्वेषी संबंध विकसित केला. हे प्रदर्शन, जर मी करू शकलो तर, त्याची स्पष्ट कबुली आहे.

प्री-कोविड जगात ऍप्लिकेशन-प्रेरित कॅज्युअल डेटिंगचा माझ्यासाठी एक परिचित दिनक्रम होता: डेटिंग अ‍ॅपवर तीन दिवसांची धमाल, स्क्रॅबलच्या खेळावर कदाचित लाजाळू पहिली भेट आणि नंतर माझ्या रक्तवाहिनीतून अल्कोहोल वाहत आहे, असे वास्तविकता आणि या उत्कटतेच्या भावनांसारखे काहीतरी.

खरे सांगायचे तर, ओळखीमुळे मळमळ होते. बॅंटर रिहर्सल केलेला वाटत होता, बहुतेक कारण मी विसरलो होतो की कोणता आहे. नंबर जतन केले गेले नाहीत: माझी संपर्क सूची माझ्यापेक्षा अधिक निवडक असल्याचे दिसून आले. हे दुःखी आणि एकाकी वाटत आहे, परंतु ते एक झोर्बिंगसारखे असाधारण असल्यासारखे होते. वाहणारे पाणी, डोंगरावर गडगडाट,एक ओरखडा नाही.मी अजिंक्य आहे. गुदमरल्यासारखे वाटत आहे? हवा संपत आहे? हे सर्व माझ्या डोक्यात आहे. किंवा खरचं?

हे गृहीत धरणे भोळे होते की हा आधार अशा जगाला लागू केला जाऊ शकतो जिथे दिवस आणि रात्र अनिश्चिततेच्या अनाकलनीय ढेकूळात मिसळली जातात आणि मी यापुढे या डुकराचे डोके असलेला ढेकूळाकडे दुर्लक्ष करण्यासाठी पुस्तकांच्या दुकानात किंवा बारमध्ये जाऊ शकत नाही.

‘आज तू काय केलंस?’
‘वीकेंडसाठी तुमचा काय प्लॅन आहे?’
‘लवकरच दिल्लीला परत येण्याची काही योजना आहे?’

शब्द इतके अविश्वनीयपणे रिक्त कधी झाले?

कदाचित ही एक सामना करणारी यंत्रणा असेल, पण काही फुलपाखरे जीवाश्‍म बनल्याची मला खात्री पटली होती त्यांनी माझ्या पोटाच्या सतत रुंद होत जाणाऱ्या परिघामध्ये चिकटून राहण्याचा निर्णय घेतला. शेड्यूल केलेल्या व्हिडिओ कॉलसाठी केस विंचरले आणि पायजमा अशा प्रकारे निवडला गेला की कॉलरबोनचा इशारा असेल (जेवढा मी अनियंत्रित सौंदर्य मानकांपेक्षा वर जाण्याचा प्रयत्न करतो ज्यामुळे उपाशी महिलांना फायदा होतो.) आम्ही दोघे एकमेकांच्या लहान प्रतिमेकडे पाहत आहोत. स्वत: त्यांच्या स्क्रीनवर, जेणेकरून ते सर्वोत्तम पाऊल पुढे जाईल. ते प्रयत्न करत आहेत का? माझ्यासाठी? किती छान.

कुत्रा, मांजर आणि खारुताई यांच्या कारनाम्यांच्या कथांवर तासनतास घालवला जातो आणि माझ्या दिवाणखान्यात एका गुबगुबीत बाळाचे चित्र तिच्या लक्षात आल्याने बालपणीचे किस्से सामायिक केले जातात. आम्ही एकत्र खेळण्याचा आनंद घेत असलेले आणखी ऑनलाइन गेम सापडले आहेत, मीडिया फाईलची देवाणघेवाण त्वरीत तीन अंकांमध्ये झेप घेते आणि माझ्या जुन्यापुराण्या लँडलाइनला अचानक पुन्हा उद्देशाची जाणीव होते.

मी आता ओळखतो की समोरची व्यक्ती कधी झोपलेली असते, पण तरीही जागृत राहण्यासाठी धडपडते कारण मी झोम्बी आहे. ते मला त्यांच्या दिवसाबद्दल इन्स्टाग्रामवर व्हॉइस नोट पाठवू शकतात आणि नंतर लक्षात येईल की इन्स्टाग्राम तुम्हाला एका मिनिटापेक्षा जास्त व्हॉइस नोट पाठवू देत नाही. त्याने याआधी इतर कोणाला एक लांब व्हॉइस नोट पाठवली नाही का? फुलपाखरे सकारात्मकपणे उन्मादित होत आहेत.

तेथे निश्चीतच अंगायीगीत आहेत. ती शांतता जेव्हा तुम्हाला समजते की तुमच्याकडे सांगण्यासारख्या गोष्टी संपल्या आहेत किंवा जेव्हा तुम्हाला तिसर्‍यांदा एखादी गोष्ट सांगितली जात आहे, परंतु ती दर्शवू नये म्हणून दयाळू व्हा. दुसरी रिक्त जागा काढण्याची आणि फुलपाखरांना कोणते नाव लिहायचे ते विचारण्याची वेळ आली आहे.

अशा जगात जिथे आपण कोणत्याही जखमा किंवा असुरक्षा लपवण्यासाठी सर्वात विस्तृत शस्त्रे सोल्डर करतो, हे ऍप्लिकेशन कदाचित त्या चिलखतीला परिपूर्ण करण्यासाठी आणखी एक क्षेत्र आहे. बरं, जर एखाद्याने ते सेट न करण्याचा निश्चय केला असेल, तर ते त्यांच्या स्वभावातील वर्मस्थान लपविण्याचा निर्धार करण्यासाठी तितक्याच (किंवा कदाचित अधिक) जोडीदाराचा शोध घेऊ शकतात. लॉकहार्ट किंवा लुपिन, काही फरक पडतो का?