#Translation #Assamese

You can read the original piece in English by Urvi Khaitan titled ‘History, Hallowed Halls, and a Hangover: An Oxford Life‘ here. This piece is a translation in Assamese.

মই অক্সফৰ্ডত অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰাৰ প্ৰায় চাৰি বছৰে হ’ল, আৰু মই এতিয়াও কেনে অনুভৱ কৰোঁ এই বিষয়ে ভালদৰে নাজানো। মই কলিকতাত বিশেষাধিকাৰপ্ৰাপ্ত চক্ৰত ডাঙৰ-দীঘল হৈছিলোঁ যি অভিজাত প্ৰতিষ্ঠানৰ আশা কৰে আৰু মই ইমান দিন ধৰি অক্সব্ৰিজ শিক্ষাৰ আকাংক্ষা কৰিছিলোঁ যে মই মোৰ জীৱনৰ এনে এটা মুহূৰ্তৰ কথা ভাবিব নোৱাৰো যেতিয়া সেইটো মোৰ লক্ষ্য নাছিল। ইতিহাসত এটা এমফিল আৰু আধা ডক্টৰেট ডিগ্ৰীৰ পিছত, এইটো স্পষ্ট যে মই ঠাইখনক বেয়া নাপাওঁ (আৰু ঠাইখনেও মোক বেয়া নাপায়), কিন্তু মই উপলব্ধি কৰিছোঁ যে পুৰণি প্ৰথা আৰু এলিটিজমৰ সংস্কৃতিক বহুত বেছি প্ৰশ্নৰ প্ৰয়োজন – যে কেৱল কিবা এটা ‘অক্সফৰ্ড’ হ’ব বুলিয়ে ধাৰণা কৰাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে ই সমালোচনাৰ বাহিৰত। অতি কমেও দুটা শক্তিশালী উপাদান আছে যিয়ে বেছিভাগ শিক্ষাৰ্থীক অক্সফৰ্ডলৈ আকৰ্ষিত কৰে – এক, অক্সফৰ্ডৰ মহান প্ৰতিষ্ঠান হিচাপে যি মৰ্যাদা, আৰু দুই, অক্সফৰ্ডৰ যি ধাৰণা, বা অক্সফৰ্ডৰ ‘অভিজ্ঞতা’ পোৱাৰ সুযোগ। ইয়াৰ পবিত্ৰ হল, ইয়াৰ বিশাল দুৰ্ধৰ্ষ স্থাপত্য, ইয়াৰ বৃহত পুথিভঁৰাল, আনুষ্ঠানিক নৈশভোজন আৰু পৰীক্ষাৰ বাবে ক’লা গাউন পিন্ধা, আৰু কিছু বিৰক্তিকৰভাৱে, ইয়াৰ বাস্তৱ জীৱনৰ হেৰী পটাৰ ভাইবৰ দৰে।

মই দিল্লীৰ ছেইণ্ট ষ্টিফেনছ কলেজত ইতিহাসত স্নাতক ডিগ্ৰী পঢ়িছিলো, যি লগতে এলিটিজমৰ বাবে খ্যাতি থকা এখন প্ৰতিষ্ঠান যি অক্সব্ৰিজ ডিগ্ৰীৰ বাবে ব্ৰাউন চাহিব পাঠিয়াইছে। কিন্তু ভাৰতৰ এখন ৰাজহুৱা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ স্নাতক শিক্ষা বিভিন্ন কাৰকৰ দ্বাৰা সীমাবদ্ধ। দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ত এটা ছেমিষ্টাৰৰ বাবে টিউচন মাচুল আছিল নব্বৈ টকা (অৱশ্যে মহাবিদ্যালয়ৰ মাচুল বহুত বেছি আছিল)। আনকি উদাৰ কলাৰ ক্ষেত্ৰত দেশৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰশিক্ষণৰ সৈতেও, আমি পশ্চিমৰ বিশ্ববিদ্যালয়সমূহত শিক্ষাৰ্থীসকলে কৰা সম্পদৰ প্ৰকাৰবোৰ আমি পোৱা নাছিলোঁ। আৰু সেয়েহে, যেতিয়া মই অক্সফৰ্ডত আহিছিলো তেতিয়া মোৰ মনটো উৰুৱাই দিছিল, ইয়াৰ পুথিভঁৰালবোৰৰ বিশালতা, আৰু যি প্ৰস্তুতিৰে এখন মনিড বিশ্ববিদ্যালয়ে মোৰ প্ৰয়োজনীয় সম্পদ সংগ্ৰহ কৰিছিল। একাডেমিক লেন্সৰ জৰিয়তে, মোক কেতিয়াও অক্সফৰ্ডত থকাৰ দৰে প্ৰদান কৰা হোৱা নাই; প্ৰতিদিনে মোক আৰু অধিক বৌদ্ধিকভাৱে আগুৱাই নিয়া হয় আৰু সঁচাকৈয়ে চিন্তা কৰাৰ পৃথিৱীৰ সকলো স্বাধীনতা দিয়া হয়।

বাহিৰৰ পৰা দেখাত, অক্সফৰ্ডৰ শ্ৰেণীকোঠা এটা যথেষ্ট যুঁজাৰু স্থান যেন লাগে। মানুহে বহুতো প্ৰশ্ন কৰে, সমালোচনা কৰে, তৰ্ক কৰে, প্ৰৰোচিত কৰে, ইজনে সিজনৰ যুক্তিত তৰ্ক কৰে, আৰু তাৰ পিছত শেষত অৱশ্যে কোনোবা পাবত ল’গ হয় আৰু পিণ্টৰ লগত যিকোনো উত্তেজনা সমাধান কৰে (বা কেইবাটাও)। সেই সংস্কৃতিৰ অংশ হ’বলৈ এক বিশেষ ধৰণৰ শক্তিৰ প্ৰয়োজন – এক শক্তি যি আনৰ তুলনাত কিছুমানৰ বাবে সহজ হয়। আৰম্ভণিতে, এগৰাকী ব্ৰাউন মহিলা আৰু মোৰ নিজৰ মনৰ চিন্তাৰ সৈতে এগৰাকী আন্তৰ্জাতিক শিক্ষাৰ্থী হিচাপে, মই নিশ্চিতভাৱে পুৰণি বগা পুৰুষৰ প্ৰতিকৃতিৰে ভৰ্তি কোঠাএটালৈ খোজ কাঢ়ি যাব পৰা নাছিলো আৰু সহজ হ’বলৈ মোৰ চিন্তাবোৰ সকলোকে দেখুৱাই সিচঁৰিত হ’বলৈ দিব নোৱাৰিলোঁ। ভল্টেড চিলিংৰ সৈতে প্ৰতিটো কাৰ্পেটযুক্ত কোঠাই এটা নতুন প্ৰত্যাহ্বান উপস্থাপন কৰিছিল। মই অনুভৱ কৰিছিলো যে শতিকা পুৰণি শেঁতা পুৰুষৰ বিভিন্ন প্ৰতিকৃতিবোৰৰ সংকীৰ্ণ চকুবোৰে মোৰ ফালে চাই আছিল, মোৰ উপস্থিতিৰ দ্বাৰা বিস্মিত হৈ। তাত মোৰ প্ৰথম বছৰত, মই প্ৰতিটো চেমিনাৰৰ পিছত প্ৰদান কৰা বিনামূলীয়া সুৰা কেতিয়াও স্পৰ্শ কৰা নাছিলো। 

চাৰি বছৰৰ ভিতৰত, মই এতিয়া এজন বেলেগ ব্যক্তি। এশ জন মানুহেৰে ভৰ্তি কোঠাটোৰ সৈতে কথা পতাটো প্ৰায় আগতে যিমান স্নায়ু-বিভ্ৰান্তিকৰ আছিল সিমান নহয়। মই উজ্জ্বল, প্ৰতিভাশালী, দয়ালু আৰু অসাধাৰণ নম্ৰ লোকসকলক লগ পাইছো যিয়ে মোক শিকাইছে যে শৈক্ষিক উৎকৰ্ষতা ভালেই হয়, কিন্তু এজন ভাল ব্যক্তি হ’বলৈ চেষ্টা কৰাটো সেই সকলোবোৰৰ আগত আহে। মই বহুতো অমূল্য কাৰ্পেটত ৰঙা সুৰা পেলাইছো, আৰু এবাৰ এজন বিখ্যাত বৃদ্ধলোকৰ দামী চুটত। মই ডাইনিং হলৰ কলেজৰ হাই টেবুলত ৰঙৰ একমাত্ৰ মহিলা হিচাপে বহিছোঁ, শাৰীৰিকভাৱে মোৰ সহপাঠীসকলতকৈ ওপৰত। মই বাৰে বাৰে মোৰ সাংস্কৃতিক পৃষ্ঠভূমিক ফেটিচাইজ, মানচপ্লেইন কৰা সন্মুখীন হৈছোঁ, আৰু এবাৰটো মোক সোধা হৈছিল যে মই মোৰ পোহনীয়া হাতীটো ক’ত ৰাখিছিলো। এইটো এটা কৌতুক আছিল। কিন্তু মই ইয়াক ধেমেলীয়া পোৱা নাছিলো (মই এতিয়াও নাপাওঁ)।

ব্ৰিটেইনত শ্ৰেণীৰ ব্যাপক গুৰুত্ব আছে, যিদৰে ভাৰতত আছে। বহুলোকে সচেতনভাৱে বা অৱচেতনভাৱে ইজনে সিজনক সামাজিক পদানুক্ৰমত পেগ কৰি আছে, আৰু এক ‘বিদেশী’ হিচাপে, মোৰ শ্ৰেণীৰ স্থিতি তাৎক্ষণিকভাৱে স্পষ্ট নহয়। মোৰ উচ্চ-মধ্যবিত্ত ভাৰতীয় ইংৰাজী-পৰিৱৰ্তিত উচ্চাৰণ আৰু মোৰ কলিকতা লিল্টৰ পাক এই বৃত্তবোৰত সহজতে শ্ৰেণীবিভাজন হোঁৱাত অস্বীকাৰ কৰে, আৰু মই সিহঁতৰ মুখত আতংকৰ চিন্তাটো চিনি পোৱা হৈছোঁ যেতিয়া তেওঁলোকে মোক কৰবাত স্লট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি মানসিক জিগছ পাজল কৰি থাকে। সঁচাকৈ ক’বলৈ গ’লে, মোৰ নিজৰ বিশেষাধিকাৰপ্ৰাপ্ত লালন-পালনে মোৰ বাবে মহাবিদ্যালয়ৰ স্কাউটৰ দ্বাৰা পৰিষ্কাৰ কৰা শোৱনি কোঠাৰ আৰু ডাইনিং হলত অপেক্ষা কৰা সংস্কৃতিৰ সৈতে আত্মীকৰণ কৰাটো সহজ কৰি তুলিছিল।

মই আৱিষ্কাৰ কৰিলো যে আনকি অক্সফৰ্ডৰ অভিজাত দুৰ্গৰ ভিতৰতো, এনে কিছুমান বৃত্ত আছে যিয়ে অধিক পদানুক্ৰম কৰাৰ আৰু আৰু অধিক স্বকীয়তা প্ৰমাণ কৰাৰ নিৰন্তৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ কৰে। কিছুমান মহাবিদ্যালয় আনতকৈ অধিক ধনী আৰু কিছুমান ডিগ্ৰী আনতকৈ বেছি ‘অক্সফৰ্ড’। সকলোৱে এক ‘প্ৰামাণিক’ অক্সফৰ্ড অভিজ্ঞতাৰ সন্ধানতে থাকে, কিন্তু সঁচা কথা হ’ল কোনো একক প্ৰমাণিক অক্সফৰ্ড অভিজ্ঞতা নাই – ই কেৱল বিমূৰ্ততহে বাস কৰে। আমি ইতিহাস, চলচ্চিত্ৰ, সাহিত্যিক আৰু সাংস্কৃতিক কল্পনাৰ জৰিয়তে লাভ কৰা অক্সফৰ্ডৰ ধাৰণাটো অক্সফৰ্ড নহয় যি য়ে ৱমক্সন, অ-এংলিকান বা ৰঙৰ লোকসকলক স্বাগতম জনাব। হয়, প্ৰায় হাজাৰ বছৰ পুৰণি এখন বিশ্ববিদ্যালয়ত পৰিৱৰ্তন লেহেমীয়া, কিন্তু 101 বছৰ আগলৈকে, এগৰাকী মহিলা হিচাপে মই অক্সফৰ্ড ডিগ্ৰীৰ বাবে যোগ্যও নহ’লোহেঁতেন।

বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বাহিৰত, মই লক্ষ্য কৰিছোঁ যে মই অক্সফৰ্ডত অধ্যয়ন কৰোঁ বুলি কোৱাটোৱে কথোপকথন সৃষ্টি কৰাৰ সলনি বাধা দিছে, যে মোৰ মতামতক কম প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা হয় যদিও মই শ্রেনী কোঠাত আটাইতকৈ অৱগত ব্যক্তি কেতিয়াও নহয়। অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰতিভাশালী লোকৰ দ্বাৰা আৱৰি থকা এটা বিশাল পুখুৰীত এটা ক্ষুদ্ৰ মাছ হিচাপে, অক্সফৰ্ডত থকাটো যথেষ্ট নম্ৰ হয়। তথাপিও যদি মই নতুন কাৰোবাক লগ পাওঁ, প্ৰায়ে মোৰ শৈক্ষিক সম্পৰ্ক মোৰ পৰিচয় হৈ পৰে আৰু মোক ৰখাৰ তেওঁলোকৰ উপায় হৈ পৰে। যদিও ই মোক অস্বস্তিকৰ কৰি তোলে, ই মোক অক্সব্ৰিজৰ ধাৰণাটো যে কিমান শক্তিশালী আৰু কল’নিয়েল হেংঅ’ভাৰৰ শক্তিৰ বিষয়েও অৱগত কৰি তুলিছে।

যোৱা বছৰ প্ৰথম কোভিড ঢৌৰ সময়ত, মই প্ৰতি সন্ধিয়া মোৰ জেৰিকো চুবুৰীয়াত দীঘলীয়া খোজ কাঢ়িবলৈ গৈছিলোঁ। প্ৰতিদিনে মই একেটা টেলিফোন বাকচ পাৰ কৰোঁ, আৰু ইয়াৰ দেৱালত থকা গ্ৰাফিটিবোৰ এনেধৰণৰ আছিল: ‘আপুনি অক্সফৰ্ডত ‘বিশেষ’ হোৱাৰ বাবে স্থান পোৱা নাই ।এফ*** #StructuralInequality।’ মই ইয়াতকৈ আৰু সন্মত হ’ব নোৱাৰিলোঁ।

Translated by Dimpi Sarma

Dimpi is a research scholar in the Department of Folklore Research, Gauhati University. She loves writing and translating emotions from one language to the other. Her special areas of interest include literature, culture, narration, diplomacy, lifestyle and general affairs. Her hobbies are trying out new cafes in town, painting and watching web series. She hopes to write her own book one day, but she has yet to find the theme of her book.

Note: If you find any ways to make this translation better, please reach out to us here.